Mediteren of bidden?

Wat is het verschil tussen mediteren en bidden? Tegenwoordig heeft iedereen het over mediteren. In de stilte zijn, in de Geest zijn. Gedachtenloos, in je gevoel zijn. Hemels. In meditatieve staat kun je invallen ontvangen. In woord, beeld, gevoel. Mediteren is luisteren naar God (geesteswereld, hoger zelf o.i.d.).   Praten tegen God heeft voor mij de bijklank van klagen of eisen. Je vraagt om iets. Luisteren naar God lijkt dan dus in eerste instantie beter. Je ontvangt boodschappen van het Hogere. Hoe mooi is dat? Maar hoe die invallen te interpreteren? Begrijpen we de boodschappen? Volg we het ‘advies’ ook op? Een boodschap zonder inzicht kan niet geïmplementeerd worden in het dagelijks leven.

Kan het gecombineerd worden? Praten met God integreert beiden. Meestal kom ik met een vraag. Door het stellen van de vraag komt er een antwoord.  Het wordt een ‘over en weer’ gesprek. Mijn ervaring is dat als er een boodschap komt, ik die eerst dien te begrijpen voor ik het opvolg. Anders loopt het mis. Het gaat immers om het inzicht. En de geesteswereld geeft nooit aan wat ik zou moeten doen.  Doorvragen dus, totdat ik het begrijp. In een heen en weer gesprek.

Ik ga eerst mediteren (doen) om bij mijn gevoel te komen en contact te maken. De invallen laten binnenkomen (voelen). Vervolgens analyseren en interpreteren (denken). Dan checken of ik het goed heb begrepen.. Weer doen, voelen en denken… en zo door.

Hoe werkt dit bij jou?

Lukt het je (nog) niet om boodschappen goed te interpreteren? Heb je vragen? Wij leggen ze voor aan onze gids Pia en checken of je het goed begrjipt!